شهرافتاب

شهرافتاب

هیچ گاه برای تازه شدن دیر نیست
شهرافتاب

شهرافتاب

هیچ گاه برای تازه شدن دیر نیست

با فناوری جدید روی هوا نقاشی بکشید

  

 

 

نمایشگرهای لمسی، تحول بزرگی در دنیای فناوری رقم زده‌اند، چرکه به ما اجازه می‌دهند با لمس نمایشگر با رایانه،‌ تب‌لت،‌ گوشی همراه و بسیاری از ابزارها ارتباط برقرار کنیم. اتفاق بعدی، شاید وارد شدن فریم‌های خالی باشد، فریم‌هایی که حرکت دستان شما یا هر شیء جاندار و بی‌جانی را که درونشان قرار گیرد، تشخیص می‌دهند.

چند سالی است که فریم‌های حساس به لمس برای افزودن قابلیت تعاملی به سایر سطوح، طراحی و ساخته شده‌اند،‌ اما تا به حال نمونه‌های ساخته شده بسیار کوچک و در کاربرد محدود بوده‌اند. اما نمونه جدید ظاهرا متفاوت است. 

به گزارش دیسکاوری،‌ فریم جدید که زیروتاچ نام دارد،‌ در ظاهر یک چارچوب خالی است، ‌اما در حقیقت پر از قابلیت‌های پیشرفته است. این فریم ۲۸ اینچی (یا قطر ۷۱ سانتی‌متر)، می‌تواند هر چیزی را که درونش حرکت کند تشخیص دهد:‌ انگشتان، دست‌ها، بازوها یا حتی هر شیء بی‌جانی که از آن عبور دهید. در واقع همه چیز از درون یک شبکه بصری نامریی دوبعدی عبور کرده و شناسایی می‌شود. اگر زیروتاچ را روی نمایشگر یک رایانه بگذارید، نمایشگر آن را به یک نمایشگر تعاملی تبدیل خواهد کرد.  

  

فناوری به‌کار رفته در ساخت این فریم روشن است. زیروتاچ ۲۵۶ حس‌گر فروسرخ و ۳۲ ال.ای.دی دارد. هر کدام از این ال.ای.دی‌ها در فرکانس خاصی‌ چشمک می‌‌زنند و این توالی توسط حسگرها خوانده می‌شود. در نمونه حاضر هر ال.ای.دی حدود ۲۴۰۰ بار در ثانیه چشمک می‌زند. فریم با یو.اس.بی به رایانه وصل می‌شود و از این طریق هم انرژی خود را تامین می‌کند و هم اطلاعاتش را جمع‌آوری می‌کند.

جان مولر،‌ دستیار پژوهشی در آزمایشگاه موسسه ای.اند.ام تگزاس که در ساخت این نمونه همکاری داشته، می‌گوید:‌ «وقتی همه این چشم‌اندازها را با هم ترکیب کنید، شبکه‌ای به دست می‌آورید که به شما تصویری از هر جسمی که درون فریم است نشان می‌دهد.»

یکی از امتیازهای بزرگ زیروتاچ، در دسترس بودن است. محققین در ساخت نمونه خود از حس‌گرهایی که معمولا در کنترل از راه دور تلویزیون‌ها پیدا می‌شود،‌ استفاده کرده‌اند. به گفته مولر،‌ ساخت این نمونه که برای تولید انبوه هم طراحی نشده، ‌۴۵۰ دلار هزینه داشته است.

اما این فریم چه کاربردهایی می‌تواند داشته باشد؟ محققین کاربردهای زیادی برای آن متصور هستند، مثلا این که جراحان مبتدی درون آن حرکات دست خود را اصلاح و تمرین کنند. به همین ترتیب در بسیاری از کارهایی که نیاز به ظرافت حرکت دست دارد، ‌می‌توان از زیروتاچ برای آموزش و تمرین استفاده کرد. همچنین این فریم قابلیت‌های تعاملی دارد که صفحه‌های لمسی موجود فاقد آن هستند. یک نمونه،‌ استفاده از آن در محیط‌هایی است که نیاز دارید دستکش به دست داشته باشید. در محله بعد،‌ محققین می‌خواهند فناوری خود را گسترش دهند و آن را سه‌بعدی سازند.

دانیل ویگدور، متخصص علوم رایانه در دانشگاه تورنتو که ‌زیروتاچ را امتحان کرده، می‌گوید:‌ «تشخیصش خیلی سریع است. زیروتاچ می‌تواند همزمان لمس‌های فراوانی را تشخیص دهد و در واقع چند‌لمسی است. این در حالی است که نمونه‌های قبلی فقط می‌توانستند یک یا دو انگشت را تشخیص دهند.»

بن بدرسون،‌ متخصص تعامل انسان و رایانه در دانشگاه مریلند هم درباره زیروتاچ می‌گوید:‌ «خیلی خوب است! حس استفاده از آن،‌ شبیه هیچ حس دیگری نیست!» 

 

عکس های جالب از طولانی ترین پل دریایی دنیا

 

 

 

طولانی ترین پل دریایی دنیا به طول ۴۲٫۵ کیلومتر در چین با بودجه ۲٫۳ میلیارد دلار راه اندازی شد.

این پل که در مجموع از ۸ مسیر حرکت تشکیل شده است در “کینگدائو” واقع در استان “شاندونگ” در شرق چین قرار دارد.

این پل با طول ۴۲.۵ کیلومتر و پیشی گرفتن از رکورد قبلی که متعلق به پل “دریاچه Ponchartrain Causeway” در لوئیزیانا به طول ۳۸٫۳۵ کیلومتر بود توانست به طولانی ترین پل دریایی دنیا تبدیل شود.

این پل از طریق خلیج “ژیائوژو” شهر بندری “کینگدائو” را به جزیره “هوانگدائو” متصل می کند.

فاصله میان این دو منطقه بیش از ۳۰ کیلومتر از وسط دریا است و این پل مسیر ۴۰ دقیقه ای بین این دو شهر را به حدود ۲۰ دقیقه می رساند.

براساس گزارش لارپوبلیکا، این پل در مسیر خود وارد یک تونل ۱۰ کیلومتری نیز می شود. ساخت طولاترین پل دنیا که از می ۲۰۰۷ آغاز شد ۱۴٫۸ میلیارد یوآن (۲٫۳ میلیارد دلار) هزینه داشت.